Na het lezen van een interessante energetische journal van 28 oktober 2022 kon ik wat lijntjes leggen met inzichten in de de afgelopen periode. Het bericht resoneerde enorm!
Afgelopen periode was enorm heftig voor wat betreft processen. Alles wat ik niet wilde of kon zien kwam aan de oppervlakte drijven, alleen om even gezien, gevoeld en erkent te worden.
De 'laatste' stukjes... En dit keer wens ik mezelf wat adem pauze toe.
Een ervan... Psychose achtige verschijnselen... Letterlijk en figuurlijk deze wereld verkent en ik ga hier de komende periode meer in verdiepen.
Waren het verschijnselen en op welke manier heeft het mijn leven beïnvloed?
Psychose kan ongemerkt aanwezig zijn en levens tot hel maken. Waar komt het vandaan, hoe ontstaat het, welke fases kent het... Wat zijn de raakvlakken met vastzetten van energie... Waar in het lichaam...hoe manifesteert dit zich in mijn patronen, waar, wanneer, welke situaties, wie zijn betrokken...
Opeens kan ik hier helder naar kijken.
Zonder emoties van schuld, schaamte of dat ik niet goed genoeg ben.
De ruimte is ontstaan om schaamte overboord te gooien. De schaamte dat ik niet deug. De schaamte en schuld rond mijn woedeaanvallen.
En dit stuk schrijf ik terwijl mijn innerlijke critici af en toe aangeeft: 'wat wil je bereiken, er zijn genoeg manieren om informatie te vinden, hoe maak jij het verschil... ' Hij is lichtjes aanwezig maar steunt mij. Net als mijn andere innerlijke critici.
Gisteren was ik de hele dag achter de pc bezig met mijn website, leren, mijn to do afvinken en tussendoor afvragen wat ik ook al weer nog allemaal moest doen. Ik herkende de bevroren energie in mij en liet het er zijn. Dan pakte ik iets op wat niet op mijn to do lijst stond, maar wat wel hielp orde in de chaos te creëren.
In de flow ging ik in proces. In gesprek met mijn innerlijke critici. En er kwam informatie uit die ik niet zag aankomen. De chaos in mijn hoofd ging weer een paar levels omlaag.
En opeens mocht ik zien wanneer mijn energie zich had vastgezet. In welke situatie en waarom ik dat had gedaan. Het was MIJN keus. Een heftige voorval thuis tussen twee personen die mij beide dierbaar waren en waar alle kinderen getuige van waren. Ik stond op de trap jonger dan 8 jaar... Bibberend van spanning... Wilde graag vrede en liefde... Erbij horen. En één van de twee hoorde erbij...
Daar heb ik mijn overlevingsstrategie bepaald: als je in nood bent, zorgt gillen ervoor dat de mensen die van je houden je ruggensteun geven.
En deze voor mij onbekende energie ben ik bewust gaan sturen. Voelen in mijn lichaam, is het intens genoeg? Nee, nog een lading boosheid er over heen. Ik moest en zou het voelen. Net zo lang, diep, intens tot ik gezien, gehoord en geliefd zou worden. Wishfull thinking binnen een gezin waar dit voor mij onbereikbaar was en ook nooit zal gebeuren.
Alles is een keus. Het is een pittige om te realiseren dat ikzelf aan de basis sta aan het vastzetten van mijn energie.
Mezelf een mooi ritueel van omarmen, verzachten en loslaten gegund.
En het besef dat ik ondanks alles geliefd, gezien en gehoord ben door mijn eigen gezin.
Dankbaar! Even pauze nu
Usha
留言