
Onlangs heb ik een time out genomen om mijn processen alle aandacht te geven.
Om te doen wat bij mij past. Op de manier zoals dit bij mij past. In de tijd die er voor is.
Heel vaak heb ik verstard mezelf aangekeken en afgevraagd wat er mis is met mij. Vanuit overleving doorgeploeterd. Mocht je dit herkennen: Onthou dat je nooit alleen bent.
Het proces die ik steeds meer vanuit bewustwording doorloop, is al een tijdje aan de gang.
Ontzettend dankbaar dat Divine zo aanwezig is.
Dat Divine overal is, er ook altijd is geweest. Wanneer ik achterom keek en 1 stel voetstappen zag, waren die van Divine die mij overal door heeft gedragen. Mij laat weten dat hij er is op de manieren zoals ik heb gevraagd dat hij zich kenbaar wil maken.
Omdat het niet te overzien is wat de bedoeling is van wat in het leven gebeurt. Aan hem over te geven. In hem te vertrouwen.
De opmerking gisteren dat alles al vast staat wat in je leven gebeurt, behalve hoe je ermee omgaat, is een hele mooie die diep in mij doorwerkt (dank je X).
Nu verstarring losgeweekt is, voel ik na de rouw om wat er niet was, de energie in alles wat er wel is, positief en negatief. De situaties waar ik mij door heb laten beïnvloeden in mijn adolescente jaren, zelfs namen komen naar voren.
En dan wil ik diegenen opbellen, opzoeken... en hen met de hamer van Thor een tikje geven op hun hoofd.
En al snel gaat door mij heen dat zij ook niet beter wisten of konden.
Dan kies ik voor vergeving.
Omdat de woede er allang niet meer is.
En dat wat er wel is, is precies waar ik nu sta. Vanuit overgave en vertrouwen Het enige wat er wel toe doet. Is hoe ik ermee om ga.
Want het is tijd om te zijn wie ik ben.
Hari Ohm Tat Sat! Jai Shri Krishna!
Comments