Er was eens een planeet heel ver weg. Hier leefden de mensen vrij en blij. Op een dag kwam hier volk langs van een ander planeet. Zij zagen de vreugde en blijheid onder de mensen.
Het andere volk voelde nieuwsgierigheid. Wat klopt er niet dachten zij. Ze zagen dat een aantal mensen wel vreugde toonden, maar van binnen heel triest waren, anderen angstig en anderen beschadigd. Enkelen deden hun best om hun levenservaring te helen, anderen raakten in de put.
Wat was het geval? Dit volk, wat een super intelligent en charmante ras was, kon zich alleen voeden door de levensenergie van anderen. Ze bedachten een plan waardoor zij ongemerkt de planeet konden overnemen. Ze zorgden ervoor dat de mensen goede voorzieningen kregen waardoor de mensen vertrouwen kregen in het volk van de andere planeet.
Ze overlaadden ze met alles waar ieder mensenhart blij van werd en onderzochten nauwkeurig elke reactie. Ze zagen dat mensen verschillend reageerden. De een houdt van bling, de ander van eenvoud, de ander houdt van zuur en een ander van zoet en zoveel meer mogelijk. En terwijl het volk ongemerkt kleine aanpassingen deed die niet goed waren voor de mensen, werden de mensen steeds afhankelijker van het volk van de andere planeet.
Ze zorgden ervoor dat voorzieningen niet voor iedereen beschikbaar kwam. En langzaam aan begonnen ze minder te geven, onder het mom van dat er teveel mensen waren, ongezond of slecht voor het milieu. Dit werd in tientallen jaren verder uitgehold. In die jaren waren de mensen steeds minder vrij en blij. Maar de mensen zagen dit zelf niet, ze dachten dat het normaal was of de schuld van de medemens.
En op een dag zorgde het volk van ander planeet voor de genadeklap. Wat als ze nu alle studies bij elkaar brachten en de mensen overspoelen met problemen en oplossingen. Mensen zijn zo gewillig, zij volgen wel dachten ze. En omdat het volk van de andere planeet zo van alle aandacht geniet en charmant zijn, krijgen ze alle aandacht.
Hoe groter het publiek te meer aandacht. Een grote groep mensen juicht hen toe. Heerlijk om te ontvangen denkt het volk. En er ontstaan andere grote groepen mensen die verontwaardigd, boos of angstig zijn. Dit geeft het volk van de andere planeet nog meer vreugde, wat fijn alle aandacht waar zij zich aan kunnen voeden. En zo kunnen zij zich sterken en nog meer aandacht krijgen.
Dan op een dag, niet lang nadat het is begonnen, realiseren de mensen dat ze niet meer zijn wie zij waren. Ze realiseren zich dat emoties bij hun menselijk zijn horen. En dat emoties bedoeld zijn om zichzelf te leren kennen en ervaren. Dat deze emoties geheeld kunnen worden. En nog belangrijker: ze realiseren zich dat niet verwerkte emoties een voedingsbron zijn voor het volk van de andere planeet.
Ze besluiten het heft in eigen handen te nemen en zich naar binnen te keren. Hun emoties te onderzoeken en te helen.
En zo komen ze erachter dat emoties ook in hun familielijn zitten of in het collectief geheugen van de mensheid.
En ze besluiten om ook deze te helen. Laag voor laag.
En dan opeens zien ze het helder. Het volk van de andere planeet is zo slecht nog niet. Het volk van de andere planeet doet waar ze voor gecreëerd zijn en hun bestaan aan ontlenen. Zonder hen zouden de mensen niet genoodzaakt zijn om hun innerlijke wereld te onderzoeken.
Zij hebben een taak om de mensen te helpen zich te helen maar door vrije wil. Het probleem is dat mensen zich pas naar binnen keren als het buiten te heftig wordt. De grens ligt voor iedereen egens anders en sommige mensen zullen nooit naar binnen keren of zich afsluiten om niet te zien. Dat is allemaal okay omdat iedereen een vrije wil heeft en precies dat doet waar die in zijn eigen zielenreis voor gekozen heeft. Er is geen goed of fout. Er is geen reden om iemand te veroordelen. Er is geen reden voor angst.
En met dit inzicht lieten de mensen het volk van de andere planeet los. Ze keerden zich naar binnen en losten hun angst, woede, schuld en schaamte op in hun eigen familielijn. Ze keerden zich naar buiten en brachten, vreugde en blijheid naar anderen. En bovenal, ze leefden in harmonie met elkaar.
Ze beseften dat emoties in een onderstroom aanwezig altijd kwaad brengt in het collectief. En ze besloten om emoties uit te spreken en niet meer naar elkaar te wijzen ook niet naar het volk van de andere planeet. Ze besloten elkaar te helpen en te ondersteunen.
Het volk van de andere planeet werd nu genegeerd en daardoor ontvingen ze niet genoeg energie. Ze besloten nog meer angst in de wereld te brengen en werden nog charmanter in hun doen en laten. Maar het mocht niet baten. De mensen merkten de pogingen niet eens meer op. Zo druk waren de mensen met elkaar, volledig in verbinding met elkaar. En degenen die het volk van de andere planeet wel opmerkte, stuurde het volk van andere planeet liefde en dankbaarheid dat ze hielpen om de laatsten ook te helpen ontwaken.
Tenslotte besloot het volk van andere planeet zijn spullen te pakken. Hun klus was geklaard. Het had even geduurd, maar ze hadden immens genoten en alles uit de kast gehaald om de mensen te helpen wakker te worden, van angst tot overduidelijke tegenstrijdigheden.
Genoten hadden ze van alle aandacht en energie die ze door hun harde werk van de mensen hadden afgetapt. Ze hadden hun taak nu volbracht. Voldaan stapten ze in hun ruimteschip op weg naar een ander planeet. Ze keken uit naar hun volgende opdracht.
Lachend keek het volk van de andere planeet nog een keer achterom en zeiden: "Wat was dit een leuke klus en die mensen zijn zo dom nog niet."
En samen blazen we dit sprookje uit.
Usha Nirandjan
Comments