Wat een heftige dag! Super enthousiast en blij met alle processen.
Soms weet ik even niet wat ik moet doen en dan blijf ik letterlijk hangen in mezelf... Nutteloos whatsappen en fb, afsluiten en repeat...
Maar de dag heeft een mooie wending: onkruid verwijderen uit de tuin heeft me geholpen om ook de onrust in mezelf tot rust te brengen. Daarna heerlijk gemediteerd met wel een akkefietje in mijn achterhoofd... Dit keer geen onrust en monkey mind in mezelf, maar de vraag aan mezelf gesteld wat ik nu echt voel.
En eindelijk kwam de lading aan verdriet eruit... En ja het mag er zijn... Ja, het is harteloos om een kind haar speelgoed af te nemen... Ja, het is harteloos om een huilend kind uit te lachen... Ja, het is harteloos om te liegen als het kind vraagt waar haar poppen zijn... Ja het is harteloos...om te zeggen dat een kind geen vragen mag stellen omdat ze anders wordt overgeslagen...
En alle beelden passeerden mij, zonder oordeel, zonder dat ik er over nadacht, maar wel met intens verdriet, dat ik de muur zo angstvallig hoog en stevig hou, dat ik mezelf tekort blijf doen, dat ik zo teleurgesteld was dat ik niet voor mezelf kon opkomen... Waarschijnlijk veroordeel ik mezelf daarvoor... Vergeving is misschien het sleutelwoord... Maar hoe vergeef ik mensen die ontkennen dat i
k ooit heb bestaan... Die niet wilden dat ik bestond... De blok aan hun vaders been... Want zij, zij had er niet mogen zijn...
Vanuit mijn verdriet een Osho Zen kaart getrokken: sorrow
Betekenis: momenten van diepe pijn helpen om te groeien in bewustzijn. Zonder de diepe pijn is er geen trigger om alert te zijn, als je bewust
bent van de pijn en verdriet dan verdwijnt het.
Wat een mooie kaart, het sterkt mij om dit proces verder uit te werken en niet te blijven zitten met dat wat mij al jaren verlamd in de greep heeft gehouden
Opmerkingen