Verlangens, hunkering drijft tot waanzin. Wat je ook probeert het lukt niet om de onrust, de wanhoop, de pijn, het verdriet te transformeren.
Jaren van ratrace, niets, niemand en zeker jezelf niet ontziend. Het is niet goed genoeg, je voelt je leeglopen. De adem stokt. Nog even doorzetten. Je voelt je uitgedroogd. Wat je ook doet, wat je ook eet en drinkt, je vindt geen voldoening, geen verzadiging.
Jouw omgeving snapt niets van jou. Iedere keer voel je een nieuwe teleurstelling. Iedere keer stroomt een nieuwe lading gif of onverteerbare voedsel door jouw lijf. Letterlijk, fysiek, mentaal en emotioneel onverteerbaar. Jouw wijsheid heeft zich teruggetrokken. Je weet het niet meer.
Luister roept de mind. Nee roep je uit en trekt de deken over het hoofd. Of je verdwijnt in de verte, ontoegankelijk voor vriend en vijand.
Maar de mind gaat door, waar je ook bent, wat je ook probeert, wat je ook doet, zelfs wanneer je niet probeert of niet doet.
Je bent jouw eigen vijand geworden. Je bent in gevecht. Constant. Met jezelf, met anderen. Het lijkt of het gevecht met anderen is. Je ontlaadt, het is de schuld van die ander, laat maar voelen. De ontlading is van korte duur. Kort later voel je een kater. Het is erger dan ooit. Nog meer schuldgevoelens...
Wie voelt zich niet gezien of gehoord? Wat zou jij graag willen horen? Van wie zou jij dit willen horen?
Wat als jij dit aan jou zelf zou zeggen, laten horen, laten voelen?
Nu mag je jezelf voeden, ja voeden en hydrateren met schone, gezuiverde positieve gedachten en gevoelens die je tot jou neemt en mag ontvangen. Om jouw lichaam te koesteren, om dankbaarheid te voelen, om de gedachten te versterken... Dat alles mogelijk is, dat alles aanwezig is, dat alles mag en dat alles binnen jouw bereik ligt. Dat je waardig bent, dat je goed genoeg ben...
Je vertelt jezelf dat het over is. Over met de bullshit. Je gelooft de mind niet meer. Je vertelt de mind wat je nu wel gelooft, wat jij wel wilt.
Het lichaam, de gedachten, de gevoelens, de kennis is opbouwend... Er zijn geen beperkingen, geen drama, geen ziekte.
Dat alles wat in het verleden het kind heeft afgeremd, beperkt, onzeker, boos, verdrietig gemaakt, nu achter mag worden gelaten.
En het kind terug mag komen.
Naar het nu, waar het veilig is, en mag gaan ervaren wat het nodig heeft. Samen met jou. Onder jouw veilige en liefdevolle hoede.
En dat je het kind koestert, meedraagt in jouw hart. Je samen op onderzoek gaat. Vraag het kind: 'Wat heb je nodig...'
Je bent het waard.
Laat dat wat je tot je neemt, of dit nu via jouw mond, ogen, oren, neus of de huid tot je komt, altijd opbouwend zijn.
Luister naar deze zintuigen wanneer er een al dan niet lichte aarzeling, twijfel, verstarring, misselijkheid, draaierigheid of zweten uitbreekt.
Is dit wat je echt wilt?
Is dit voedsel of is dit gif?
Jij bepaalt en kiest welke beweging je maakt.
Diyavision Action by Choice
Ushadevie Dhanni Bachoe
Schrijf je in voor de nieuwsbrief op www.diyavision.nl